Zikir

“Bize el-Hakem İbnu’l-Mübârek haber
verip (dedi ki) bize Amr b. Yahya haber verip dedi ki;”
“Babamı, babasından (naklen) şöyle rivayet ederken duydum: (Babam)
dedi ki sabah namazından önce Abdullah b. Mes’ûd’un kapısının önünde
oturur­duk. Çıktığında, onunla beraber mescide giderdik. Neyse (bir
gün) Ebû Musa el-Eş’arî yanımıza geldi ve;
“Ebû Abdirrahman (yani Ab­dullah b. Mesûd) şimdiye kadar yanınıza
çıktı mı?” dedi.
“Hayır” de­dik. O da bizimle beraber oturdu. Nihayet (Abdullah)
çıktı. Çıkınca toptan ona ayağa kalktık. Sonra Ebû Musa ona şöyle dedi:
“Ebû Ab­dirrahman! Biraz önce mescidde yadırgadığım bir durum gördüm.
Ama yine de, Allah’a şükür, hayırdan başka bir şey görmüş değilim.
(Abdullah)
“Nedir o?” diye sordu. O da;
“Yaşarsan birazdan görecek­sin” dedi (ve) şöyle devam etti:
“Mescidde halkalar halinde, oturmuş, namazı bekleyen bir topluluk
gördüm. Her halkada (idareci) bir adam, (halkadakilerin) ellerinde de
çakıl taşları var. (idareci):
“Yüz defa Allahu ekber deyin” diyor, onlar da yüz defa Allahu Ekber
diyor­lar. Sonra, yüz defa Lâ İlahe İllallah, deyin diyor, onlar da yüz
defa Lâ ilahe İllallah diyorlar. Yüz defa Sübhanallah deyin diyor, onlar
da yüz defa Sübhanallah diyorlar.” (Abdullah b. Mes’ûd);
“Peki onlara ne dedin?” dedi. “Senin görüşünü bekleyerek -veya “senin
emrini bek­leyerek” -onlara bir şey söylemedim.” dedi. Dedi ki;
“Onlara kötülük­lerini sayıp (hesab etmelerini) emretseydin ve,
(bununla) iyilikle­rinden hiçbir şeyin zayi edilmeyeceğine dair onlara
güvence versey­din ya!” dedi. Sonra gitti, biz de onunla beraber
gittik. Nihayet o, bu halkalardan birine geldi, başlarında durdu ve
şöyle dedi:
“Bu, yaptı­ğınızı gördüğüm nedir?” Dediler ki;
“Ebû Abdirrahman! (Bunlar) ça­kıl taşları. Onlarla Ellahu Ekber, Lâ
ilahe İllallah ve Sübhanallah deyişleri sayıyoruz.” (Bunun üzerine
Abdullah b. Mes’ûd) dedi ki;
“Ar­tık kötülüklerinizi sayıp (hesab edin)! Ben, iyiliklerinizden hiç
bir şe­yin zayi edilmeyeceğine kefilim. Yazıklar olsun size! Ey
Ümmet-i Muhammed, ne çabuk helak oldunuz! Peygamberinizin -salallahu
aleyhi ve sellem- şu sahabesi (içinizde hâlâ) bolca bulunmakta. İşte
onun elbiseleri, (henüz) eskimemiş; kabları, (henüz) kırılmamış. Ca­nım
elinde olan (Allah’a) yemin olsun ki, sizler kesinlikle (ya)
Mu-hammed’in dininden daha doğru yolda olan bir din üzerindesiniz (-ki
bu imkânsızdır.) veya bir sapıklık kapısı açmaktasınız.” Onlar;
“Val­lahi, Ebû Abdirrahman, biz, başka bir şey değil, sadece hayrı
(elde etmeyi) istedik” dediler. (O da) şöyle karşılık verdi;
“Hayrı (elde etmek) isteyen niceleri vardır ki onu hiç elde
edemeyeceklerdir. Resûlullah -salallahu aleyhi ve sellem- bize haber
vermişdi ki; Kur’an’ı okuyacak olan bir topluluğun (bu okuyuşları
sadece dilde kalacak), onların köprücük kemiklerini ileriye geçmeyecek.
Vallahi, bilmiyo­rum, belki onların çoğu sizdendir.” Sonra (Abdullah)
onlardan yüz çe­virdi.
(Amr b. Yahya’nın dedesi) Amr b. Selime, bundan sonra şöyle de­di:
“Bu halkalardaki (insanların) tamamını, en-Nehrevân olayında,
haricîlerin yamnda bize karşı vuruşurken gördük.”Süneni Darimi/210